در تاریخ 29 نوامبر 1899، هانس گمپر به همراه یازده نفر از مشتاقان فوتبال، ورزشی كه در این قسمت از دنیا هنوز تا حد زیادی ناشناخته بود، باشگاه فوتبال اف سی بارسلونا را تاسیس كرد.او هرگز نمی توانست عظمتی را كه ابتكارش به آن تبدیل خواهد شد، تصور كند. اف سی بارسلونا در طی تاریخچه بیش از صدسالش، به طور ویژه ای در هر محیطی رشد كرده و به چیزی به مراتب فراتر از یك باشگاه تبدیل شده است تا شعار «فراتر از یك باشگاه» بارسا را به واقعیت تبدیل كند.بارسا برای میلیون ها نفر در سراسر دنیا، به سمبلی برای هویتشان، نه تنها در زمینه ورزش، بلكه در محدوده جامعه، سیاست و رسوم، تبدیل شده است. در طول سخت ترین دوره های زمانی، بارسا معیاری به عنوان مظهر كاتالونیا و اشتیاق مردم كاتالان برای آزادی بود. سمبلی كه تا امروز به سمت رابطه نزدیك تر با ویژگی باشگاه و اعضای آن پیش رفته است. بارسا درون بافت اسپانیا به عنوان یك باشگاه آزاد و دموكراتیك دیده می شود و در سراسر دنیا با اهداف دوستانه به ویژه در مورد كودكان، به وسیله ی توافق برای حمایت از یونیسف، شناخته شده است.در طی یك قرن كامل، اف سی بارسلونا از میان لحظات افتخار و رنج عبور كرده است. دوره هایی از درخشش و دوره هایی دیگر توام با موفقیت كمتر، پیروزی های حماسه آفرین و مغلوب شدن های همراه با فروتنی؛ اما تمام این لحظه های مختلف كمك كرده اند تا هویت باشگاهی را مشخص كنند كه در راستای طبیعت منحصر به فردش، در جهان بی همتا به شمار می آید.به دلیل وجود پیشینه بیشتر از صد سال، طبیعتا دوره های زیاد و گوناگونی در هر دو زمینه ورزشی و اجتماعی، وجود داشته است. درسال های آغازین تاسیس باشگاه (1899-1922)، تا ساخت ورزشگاه لس كرتس، بارسا باشگاهی به شمار می رفت كه باید خود را از تمام تیم های دیگر در بارسلونا متمایز كند و به همراه شهر به عنوان یك واحد كلی دست یابد. بارسا به زودی باشگاه اصلی در كاتالونیا شناخته شد و با حس هویت ملی كاتالان كه در حال رشد بود، متحد شد.از لس كرتس تا نیوكمپ (1957-1922)، باشگاه وارد دوره ی متفاوتش شد. کانون هوادارانش برای اولین بار 10.000 عضو پذیرفت و این در حالی بود كه فوتبال به یك پدیده تبدیل شد و شكل حرفه ای به خود گرفت؛ و این در سال هایی بود كه اسطوره هایی چون آلكانتارا و سامیتیر پدید آمدند. اما به علت مشكلات اصلی و جنگ غیر نظامی و درون كشوری اسپانیا و دوران پس از جنگ، باشگاه مجبور بود تا از عهده شرایط ناخوشایند بر آید. از جمله این ناملایمتی ها، ترور رئیس باشگاه، خوزه سونیول در سال 1936 بود. كسی كه بیش از همه شعار «ورزش و شهروندی» را رواج داده بود. اما باشگاه به بقایش ادامه داد و دوره ای از بهسازی های ورزشی و اجتماعی به شكل نیوكمپ شكل گرفت كه این پیامد با آمدن لادیسلاو كوبالا كه به شدت تاثیر گذار بود، مصادف شد.از تاسیس نیوكمپ تا جشن هفتاد و پنجمین سالگرد (1957-1974)، بارسا از نتایج متوسطی كه به دست آورد، رنج برد اما با موجودیتی كه یكپارچه شده بود و با رشد دائم اعضا و یك بهبود آهسته اما پیوسته، علیرغم بداقبالی ها، همراه بود. یك هیجان خاص كه برای اولین بار در عبارت «بارسا، بیش تر از یك باشگاه» ظاهر شد، توسط مدیر باشگاه نارسیس دِ كارراس اعلام شد. انجمنی كه تحت مدیریت آگوستی مونتال اداره می شد، بازیكنی را به بارسا آورد كه تاریخ باشگاه را عوض كرد، یوهان كرایف.از جشن هفتاد و پنجمین سالگرد تا جام اروپایی (1974-1992)، باشگاه شاهد تبدیل گفتگوی باشگاه ها به دموكراسی بود. شروع مدیریت بلند مدت خوزه لوئیس نونیز، توسعه نیوكمپ در شرایط جام جهانی 1982 و پیروزی جام برندگان جام در سال 1979، یك موفقیت بزرگ نه تنها در عرصه ورزش، بلكه در در اجتماع، به همراه افزایش چشمگیر و مثال زدنی پشتیبانان بارسا، اتحاد پرچم كاتالان و بارسلونا را به اروپا نمایاند. كرایف بازگشت، این بار به عنوان مربی و چیزی را كه بعد ها با نام «تیم رویایی» (Dream Team) شناخته شد، به وجود آورد كه افتخار نهایی و شكوهمندش فتح جام اروپایی در ومبلی (1996) بود كه به لطف گل معروف كومان به دست آمد.ار ومبلی تا پاریس (1992-2006)، زمانی بود كه جدیدترین پیشرفت اخیر باشگاه میان دو عدد از بزرگترین دستاوردهایش رخ داد. قهرمانی در اروپا! دوره طولانی ریاست خوزه لوئیس نونیز به پایان رسیده بود و باشگاه بهترین پتانسیلش را در طی جشن یك صد سالگی خود نشان داد. در ادامه ی مدیریت خوان گاسپارت (2000-2003)، انتخابات ژوئن 2003 خوان لاپورتا را به دفتر ریاست آورد و موجب گسترش اجتماعی جدیدی شد كه با به دست آوردن 150.000 عضو و موفقیت های بیشتر در زمین بازی از جمله دو عنوان لالیگا و بردن لیگ قهرمانان در پاریس همراه بود.ابهت باشگاه فوتبال بارسلونا، به همراه فاكتورهای بسیار زیاد دیگر، به وسیله ی لیست افتخارات تحسین برانگیزش تعریف شده است. تعداد كمی از باشگاه های سرتاسر دنیا، موفقیت هایی تا این حد گوناگون را به دست آورده اند. جام میان قاره ای، تنها جایزه پیروزی است كه تاكنون به موزه ی باشگاه راه نیافته است؛ بنابراین دو جام اروپایی كه در ومبلی (1992) و پاریس (2006) فتح شده اند، بزرگترین سربلندی و لذت باشگاه باقی مانده اند. این ها بهترین لحظات بارسا در صحنه قاره ای هستند. اما باشگاه، این افتخار را نیز به همراه خود دارد كه تنها تیمی است كه در تمام دوره های رقابت ها میان باشگاه های اروپایی، از زمانی كه برای اولین بار در سال 1955 به وجود آمده، حضور داشته است. موفقیت های زیاد بارسلونا در اروپا شامل شناخته شدن به عنوان «پادشاه جام برندگان جام»، به علت ركورد فتح این عنوان در 4 دوره، نیز می شود.
به علاوه، اف سی بارسلونا، 3 بار جام جوانمردی Fairs Cup ( تورنومنتی كه اکنون به عنوان جام یوفا شناخته می شود) را نیز در سال های 1958، 1960 و 1966 كسب كرده است. در سال 1971، بارسا جایزه ویژه برد مسابقه ای را كسب كرد كه میان خودشان، به عنوان اولین پیروز این رقابت ها و لیدز یونایتد، به عنوان آخرین پیروز این رقابت ها، برگزار شد. اما بارسا نه تنها اروپا را بلكه رقابت های اسپانیایی به ویژه جام ملی (حذفی)، Copa del Rey، را كه 24 بار و بیشتر از سایر باشگاه ها فتح كرده اند، تحت نفوذ دارد.لیگ اسپانیا به طور مرسوم یكی از رقابت هایی است كه بردنش برای بارسا جزء سخت ترین ها به شمار می رود. اما به لطف ویژه برخی از فصل های دهه 1990، دهه ای كه در آن 6 قهرمانی به دست آمد و دو قهرمانی دیگر در طی دو سال، باشگاه فوتبال بارسلونا تا كنون 18 بار عنوان قهرمانی لالیگا را به دست آورده است.